Zadośćuczynienie w związku z wypadkiem
Opracował prawnik: Katarzyna Pałgan, według stanu prawnego na dzień 2 maja 2022 r.
Zadośćuczynienie - to obok odszkodowania - świadczenie, o które możesz się ubiegać jako osoba poszkodowana w wyniku wypadku. Zadośćuczynienie stanowi świadczenie pieniężne, które dotyczy szkód na osobie o charakterze niemajątkowym. Zadośćuczynienie ma spełniać funkcję kompensacyjną, a więc ma pomóc w złagodzeniu cierpień fizycznych i psychicznych poszkodowanego. Zadośćuczynienie może być dochodzone w jednym postępowaniu razem z odszkodowaniem. Jednak ustalenie jego wysokości pozostaje w oderwaniu od przesłanek ustalenia wysokości odszkodowania. Przy tym należy mieć na względzie, iż co do zasady zadośćuczynienie ma charakter jednorazowy i może być wypłacone tylko raz.
Co ma wpływ na wysokość zadośćuczynienia?
Nie sposób wymienić wszystkich okoliczności, które powinny być brane pod uwagę przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie za krzywdę, zgodnie z treścią przepisu art. 445 § 1 Kodeksu Cywilnego ma stanowić “odpowiednią sumę”.1 Ta odpowiednia suma powinna być adekwatna do krzywdy i cierpień poszkodowanego. W związku z tym każda sprawa oceniana jest indywidualnie i w oparciu o szczególne okoliczności. Jednak istnieją pewne przesłanki, które poprzez ich utrwalenie w orzecznictwie sądów powszechnych pozwalają na ocenę wysokości zadośćuczynienia. W tym miejscu należy wymienić m.in. szczególnie dramatyczne okoliczności zdarzenia, długotrwałość i nasilenie cierpień fizycznych i psychicznych, wiek poszkodowanego, utratę zdolności do pracy, konieczność zmiany sposobu życia i przyzwyczajeń. Jak wynika natomiast z Wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1971 r., II CR 475/70, publ. OSPiKA 1971/12 poz. 231 “Realizacja roszczenia o zapłatę zadośćuczynienia następuje przez zapłatę odpowiedniej kwoty pieniężnej, która choć nie przywróci poszkodowanemu zdrowia, to może (szczególnie w obecnych warunkach gospodarczych), pozwolić poszkodowanemu na dostęp do dóbr i usług, które w normalnych okolicznościach nie byłyby dla niego dostępne i w ten sposób złagodzić konsekwencje naruszenia zdrowia”.2 Przy czym należy mieć na względzie, iż suma ta nie może być rażąco wygórowana, adekwatna do stosunków ekonomicznych w społeczeństwie, suma ta nie może być również rażąco niska.
Jak walczyć o zadośćuczynienie?
Postępowanie dotyczące dochodzenia zadośćuczynienia jest podobne do postępowania o odszkodowanie i roszczenia te mogą być rozpatrywane w jednym postępowaniu. Tyczy się to zarówno postępowania na etapie przedsądowym, czyli postępowania likwidacyjnego u ubezpieczyciela jak i postępowania sądowego.
Postępowanie sądowe prowadzone jest jako postępowanie procesowe a ponadto to poszkodowanego obciąża ciężar dowodzenia rozmiaru swojej krzywdy, zatem warto skorzystać z pomocy prawnej, by odpowiednio określić i umotywować swoje żądanie.
__
1 Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny .
2 Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1971 r. II CR 475/70 publ. OSPiKA 1971/12 poz. 231.
Zadośćuczynienie - to obok odszkodowania - świadczenie, o które możesz się ubiegać jako osoba poszkodowana w wyniku wypadku. Zadośćuczynienie stanowi świadczenie pieniężne, które dotyczy szkód na osobie o charakterze niemajątkowym. Zadośćuczynienie ma spełniać funkcję kompensacyjną, a więc ma pomóc w złagodzeniu cierpień fizycznych i psychicznych poszkodowanego. Zadośćuczynienie może być dochodzone w jednym postępowaniu razem z odszkodowaniem. Jednak ustalenie jego wysokości pozostaje w oderwaniu od przesłanek ustalenia wysokości odszkodowania. Przy tym należy mieć na względzie, iż co do zasady zadośćuczynienie ma charakter jednorazowy i może być wypłacone tylko raz.
Co ma wpływ na wysokość zadośćuczynienia?
Nie sposób wymienić wszystkich okoliczności, które powinny być brane pod uwagę przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie za krzywdę, zgodnie z treścią przepisu art. 445 § 1 Kodeksu Cywilnego ma stanowić “odpowiednią sumę”.1 Ta odpowiednia suma powinna być adekwatna do krzywdy i cierpień poszkodowanego. W związku z tym każda sprawa oceniana jest indywidualnie i w oparciu o szczególne okoliczności. Jednak istnieją pewne przesłanki, które poprzez ich utrwalenie w orzecznictwie sądów powszechnych pozwalają na ocenę wysokości zadośćuczynienia. W tym miejscu należy wymienić m.in. szczególnie dramatyczne okoliczności zdarzenia, długotrwałość i nasilenie cierpień fizycznych i psychicznych, wiek poszkodowanego, utratę zdolności do pracy, konieczność zmiany sposobu życia i przyzwyczajeń. Jak wynika natomiast z Wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1971 r., II CR 475/70, publ. OSPiKA 1971/12 poz. 231 “Realizacja roszczenia o zapłatę zadośćuczynienia następuje przez zapłatę odpowiedniej kwoty pieniężnej, która choć nie przywróci poszkodowanemu zdrowia, to może (szczególnie w obecnych warunkach gospodarczych), pozwolić poszkodowanemu na dostęp do dóbr i usług, które w normalnych okolicznościach nie byłyby dla niego dostępne i w ten sposób złagodzić konsekwencje naruszenia zdrowia”.2 Przy czym należy mieć na względzie, iż suma ta nie może być rażąco wygórowana, adekwatna do stosunków ekonomicznych w społeczeństwie, suma ta nie może być również rażąco niska.
Jak walczyć o zadośćuczynienie?
Postępowanie dotyczące dochodzenia zadośćuczynienia jest podobne do postępowania o odszkodowanie i roszczenia te mogą być rozpatrywane w jednym postępowaniu. Tyczy się to zarówno postępowania na etapie przedsądowym, czyli postępowania likwidacyjnego u ubezpieczyciela jak i postępowania sądowego.
Postępowanie sądowe prowadzone jest jako postępowanie procesowe a ponadto to poszkodowanego obciąża ciężar dowodzenia rozmiaru swojej krzywdy, zatem warto skorzystać z pomocy prawnej, by odpowiednio określić i umotywować swoje żądanie.
__
1 Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny .
2 Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1971 r. II CR 475/70 publ. OSPiKA 1971/12 poz. 231.